تقویت اعتماد به نفس در کودک باید در مورد علائق کودک خود و توانائی و ضعف های او در زمینه های مختلف آگاهی داشته باشید و مهارت های او را در آن توانایی ها افزایش دهید. این امر این احساس خوب را در کودک ایجاد می کند که حداقل به اندازه ی بقیه ی کودکان همسن خود در آن زمینه کفایت دارد. کار اصلی والدین کمک به کودک در جهت پرورش مهارت هایی است که بتواند او را به موفقیت برساند. 1) علائق و توانائیهای کودک خود را تشویق کنید: 2) مرتباً رفتارهای مطلوب کودک را تشویق کنید. 3) موفقیتهای طبیعی کودک را تشخیص دهید: به جای این که منتظر باشید کودک کار برجستهای انجام دهد، پیشرفتهای طبیعی او را تشخیص داده و تشویق کنید. مثلاً نقاشیهای او را در جایی که در معرض دید باشد قرار دهید. |
|
|
4) کودک خود را در تصمیم گرفتن تشویق کنید: اگر شما در تمام موارد برای کودک خود تصمیمگیری نمائید، او در آینده در تصمیمگیریها مشکل خواهد داشت و هیچگاه شانس تجربهی احساس موفقیت برای تصمیمات خوب و احساس شکست برای تصمیمهای نادرست را پیدا نخواهد کرد. در همان سالهای اول زندگی مسئولیت تصمیمگیری را باید به کودکان در موارد کوچک بدهیم. مثلاً انتخاب پیراهن از بین دو پیراهنی که مادر پیشنهاد میکند. 5) اجازه دهید کودک گاهی ریسک کند: در بعضی موارد اجازه دهید کودک شکست را تجربه کند. مثلاً بسیاری از والدین اجازهی بردن بشقاب شکستنی را به کودک 3 سالهی خود نمیدهند. در حالی که اگر در بردن آنها موفق شود و شما او را تشویق کنید، او احساس اعتماد به نفس بیشتری خواهد کرد. اگر بشقاب بیفتد و بشکند به عنوان یک اتفاق باید اوضاع را در دست بگیرید تا کودک بیاموزد چگونه با شکست مواجه شود. در کودکان کوچکتر باید تلاشی را که انجام پذیرفته تشویق کنید، نه این که فقط نتیجهی عمل را پاداش دهید و بعد از این که در یک کاری شکست خورد به او کاری بدهید که احتمال موفقیتش در آن کار بیشتر میباشد. 6) به کودک خود مسئولیت بدهید: هدف ما کمک به کودک در بدست آوردن حس پیشرفت و همکاری با خانواده میباشد. ما فقط به نتیجهی کار اهمیت نمیدهیم، بلکه تلاش او را تشویق میکنیم. 7) از کودک خود نخواهید که کامل باشد: اگر از کودک خود بخواهید که کامل باشد ناامید خواهید شد و کودک یاد میگیرد که هیچگاه نمیتواند انتظارات شما را برآورده کند و چون کودکان دوست دارند والدین از آنها راضی باشند، این موضوع باعث اعتماد به نفس پایین در آنها میشود. بجای درخواست کامل بودن تلاشهای کودک خود را تشویق کنید. 8) در توصیف کودک خود مطلق نباشید: : از گفتن این جملات بپرهیزید: تو همیشه کارها را اشتباه انجام میدهی! هیچ وقت هیچ کاری را درست انجام نمیدهی و.... با گفتن این جملات کودک انگیزهی خود را برای تغییر از دست میدهد. بجای این جملات میتوانید آنچه را در واقعیت مشاهده میکنید توصیف نمایید. مثلاً امروز بعد از ظهر واقعاً اتاقت به هم ریخته بود! (با گفتن این جمله او را شلخته قلمداد نکردهاید). 9) بازخوردهای منفی را محدود کنید: بازخوردهای منفی نظیر نه، نکن، بسه دیگه و... را بخصوص در والدین کودکان لجباز بیشتر مشاهده میکنیم. گاهی والدین با یک بازخورد مثبت شروع میکند، ولی نتیجه، آخر منفی میشود. مثلاً مادر میگوید: پسرم تو امروز کار خوبی کردی اسباببازیهایت را جمع کردی! چرا همیشه این کار را نمیکنی؟! 10) به کودک خود وعدهای ندهید که نتوانید آن را عملی کنید: در این صورت کودک فکر میکند به او توجهی ندارید و برایش احترام قائل نیستید. در نتیجه ارزش خود را زیر سؤال میبرد و اعتماد به نفس او کم می شود. 11) کودک را تشویق کنید تا خودگویی مثبت از خود داشته باشد: زمانی که کودک یک کار خوبی انجام داد به او یاد بدهید جملات مثبت دربارهی خود بگوید، نظیر: چه کار خوبی انجام دادم! این کار را میتوانید از طریق الگوبرداری از خودتان به وی آموزش دهید. مثلاً خودتان با صدای بلند بگویید: من فکر میکنم این ساندویچی که درست کردم خیلی خوشمزه شده است! |
||
12) به کودک خود مهارت حل مسئله را آموزش دهید: از حل کردن تمام مشکلات کودک خود اجتناب کنید. در عوض روش حل مشکلات را به او آموزش دهید. بهترین محل برای شروع آموزش حین بازی کردن میباشد. ابتدا کمک کنید راه حلهای ممکن را در نظر بگیرد، سپس هر کدام را ارزیابی کرده و بهترین آنها را انتخاب نماید. |
|
|
13) به کودک خود مهارتهای اجتماعی را آموزش دهید: کودکانی که مهارت اجتماعی خوبی دارند، بازخوردهای مثبت بیشتری نیز دریافت میکنند و در نتیجه به اعتماد به نفس بیشتری دست خواهند یافت. زمانی که به کودک خود این مهارتها را میآموزید، سطح تکاملی او را به خاطر داشته باشید. مثلاً برای کودک 2 ساله بازی بدون خشونت است و در کودک 7-5 ساله آموزش بازیها بصورت مشارکت با یکدیگر میباشد. 14) گذراندن وقت با کودک، این پیام را میدهد که از بودن با وی لذت میبرید. 15) کودک خود را بپذیرید: علی رغم همهی نقایص، کودک خود را بپذیرید (این جزء اصلی هر ارتباط عاشقانه است) این مسئله به خصوص در مورد کودکان لجباز از اهمیت زیادی برخوردار است. |